Grutto

Herkenning van een grutto

De grutto is een grote, steltloper met een lengte van 40 tot 45 centimeter. De rug en vleugels zijn roestbruin, de buik is wit en de snavel is lang en recht. In de zomer is de buik wat roder en de nek is iets langer. Grutto's hebben een kenmerkend geluid, een luid "kroe"-geluid dat ze vaak laten horen tijdens de balts.

Leefwijze van een grutto

Grutto's zijn weidevogels en broeden in open graslanden, zoals weilanden, akkers en hooilanden. Ze zijn overwegend standvogels, maar sommige grutto's trekken in de winter naar Afrika.

Voedsel van een grutto

Grutto's zijn insecteneters en voeden zich met wormen, slakken, insecten en andere kleine dieren. Ze zoeken hun voedsel op door met hun lange snavel in de grond te steken.

Voortplanting van een grutto

Grutto's zijn monogaam en paren voor het leven. Ze bouwen hun nest op de grond, meestal in een kuiltje in het gras. Het nest wordt bekleed met gras en veren. In het voorjaar legt het vrouwtje 4 tot 6 eieren. De eieren worden ongeveer 28 dagen bebroed door beide ouders. De jongen zijn nestvlieders en kunnen na ongeveer 3 weken vliegen.

Habitat van een grutto

Grutto's zijn afhankelijk van open graslanden. Deze graslanden zijn belangrijk voor de broedvogels, omdat ze hier voedsel en nestgelegenheid vinden. Door verdroging, bebossing en intensivering van de landbouw verdwijnen de open graslanden echter in rap tempo. Dit heeft een negatieve invloed op de grutto en andere weidevogels.

In Nederland is de grutto een beschermde vogel. Er worden verschillende maatregelen genomen om de grutto te beschermen, zoals het aanleggen van natuurgebieden en het beheer van bestaande natuurgebieden.