Ransuil | Herkenning | Leefwijze

Ransuil (Asio otus)

De ransuil is een mysterieuze, nachtactieve uil die vaak moeilijk te ontdekken is door zijn uitstekende camouflage en stille gedrag. Met zijn kenmerkende oorpluimen en doordringende oranje ogen is het een van de bekendste uilensoorten van Europa. Toch blijft hij voor velen een onzichtbare bewoner van het bos en het boerenland. Hieronder volgt een uitgebreide beschrijving van de kenmerken, leefwijze, voedsel, voortplanting en habitat van deze fascinerende vogel.

---

Kenmerken

De ransuil is een middelgrote uil (ongeveer 35-40 cm lang) met een slank lichaam en lange vleugels. Hij heeft een opvallende gezichtssluier met fel oranje ogen en donkere randen. De meest in het oog springende kenmerken zijn de lange oorpluimen (die geen echte oren zijn, maar veren), die hij vooral omhoog steekt als hij alert is.

Het verenkleed is geelbruin met donkere strepen en vlekken, wat hem uitstekend camoufleert tussen boomschors en bladeren. Mannetjes en vrouwtjes lijken sterk op elkaar, al zijn vrouwtjes doorgaans iets groter.

---

Leefwijze

Ransuilen zijn nachtactief en jagen voornamelijk in de schemering en 's nachts. Overdag rusten ze in dichte bomen of coniferen, vaak goed verborgen. In de winter vormen ransuilen soms groepsslaapplaatsen waar meerdere exemplaren in dezelfde boom rusten, soms wel met tientallen bij elkaar.

Ze zijn over het algemeen territoriaal tijdens het broedseizoen, maar in de winter zijn ze toleranter ten opzichte van soortgenoten.

---

Voedsel

De ransuil is een uitgesproken muisjager. Zijn dieet bestaat grotendeels uit kleine zoogdieren, met name veldmuizen, bosmuizen en woelmuizen. Af en toe vangt hij ook vogels, kleine amfibieën of grote insecten.

De jachttechniek is typisch voor een uil: hij jaagt geruisloos dankzij zijn zachte vleugelveren en heeft een uitstekend gehoor waarmee hij zelfs muizen onder de sneeuw of bladeren kan lokaliseren.

Zoals veel uilen braakt de ransuil onverteerde resten zoals botjes en haren uit in de vorm van braakballen, die vaak onder slaap- of rustplaatsen te vinden zijn.

---

Voortplanting

Ransuilen bouwen geen eigen nest, maar maken gebruik van verlaten nesten van kraaien, eksters of roofvogels. Soms broeden ze ook in oude boomholtes of nestkasten. Het broedseizoen begint meestal in maart of april.

Het vrouwtje legt gemiddeld 4 tot 6 eieren, die zij alleen uitbroedt in ongeveer 25 tot 30 dagen. Tijdens deze periode zorgt het mannetje voor voedsel. Na het uitkomen blijven de jongen nog enkele weken in het nest, maar klimmen al snel in de omgeving rond het nest—een fase die bekendstaat als het “takkelingenstadium”. Ze worden nog enkele weken door beide ouders gevoerd.

---

Habitat

Ransuilen komen voor in een breed scala aan landschappen, maar geven de voorkeur aan open gebieden met afwisseling van bosjes en weilanden. Denk aan kleinschalig boerenland, bosranden, boomgaarden, parken en ruige terreinen.

Ze vermijden dichte bossen en volledig open vlaktes, maar zijn goed aangepast aan het halfopen landschap dat typisch is voor veel delen van Europa. In de winter trekken ze soms naar stedelijke gebieden waar voldoende voedsel en rustplekken te vinden zijn.

---

Voor prachtige foto's van de ransuil en andere wilde dieren kun je terecht op:
🌿 https://natuur-fotos.com 🌿